Zoldervondsten
Sjaak Roos
‘We liepen met de stroom mee en waren binnen’
Sjaak Roos was zeventien in 1970, een mooie leeftijd om naar een festival te gaan. Hij vond het een verpletterende ervaring en vertelt er nog graag over, soms met een jaloerse toehoorder…
“Geboren eind 1952, ben ik opgegroeid met muziek. Samen met vrienden luisterden we naar Lp’s, gingen naar bandjes en soms een concert. Soul versus blues was bij ons niet aan de orde. Otis Redding, Jimi Hendrix, Ten Years After, het kon allemaal. Ik kreeg niet veel zakgeld, dus naar een concert gaan was een uitzondering en een super belevenis. John Mayall was favoriet. Diverse concerten in De Doelen, met steeds weer geweldige muzikanten. Later besefte je soms pas welke helden je gezien had.”
‘Het was vooral sfeer proeven’
“Het festival in het Kralingse Bos was natuurlijk niet te betalen, maar we wilden met wat vrienden de sfeer proeven en gingen erheen. Het was zaterdagmorgen, we wisten van Woodstock, maar ik dacht: tja, maar dit is Holland. Bij één van de ingangen aangekomen was het een drukte van belang. Het was een ingang bij een fontein. Iedereen liep naar binnen en wij liepen met de stroom mee. Onderweg ontdekten we dat we binnen waren, zonder te betalen en eigenlijk heel simpel en vanzelfsprekend. Ik vond het geweldig. Mensen die in hippiekleding rondliepen, sommigen hadden zich beschilderd. Meiden die met blote borsten liepen en toen we later bij de plas kwamen werd er naakt gezwommen. Ik had het nog nooit meegemaakt. Ik had wel een programma gezien, maar liet het eigenlijk allemaal over mij heen komen. In de verte hoorde ik Jefferson Airplane. Ik zag een deel van het concert van The Birds. Het was vooral sfeer proeven en je onderdompelen. Tussen de mensen gaan zitten, blowtje roken, genieten van het zonlicht. Een eindje lopen naar een podium waar een optreden was.”
‘Lex Harding werd van de lucht al stoned’
“Ik geloof dat het enige concert dat ik helemaal gezien heb van Super Sister was (op zaterdagmiddag?). Ik vond het verpletterend. Goede muziek, vrije lui, relaxed contact met het publiek. Ook weet ik nog dat Lex Harding zijn platen in een tent draaide. Allerlei niet commerciële muziek. Soms eindeloos lange nummers. Lex zat wat hoger in de tent en maakte de opmerking dat hij niet hoefde te roken, maar dat hij van de lucht alleen al stoned werd. Het was echt een ervaring die intens was. Ik weet nog dat toen ik thuiskwam en vertelde waar ik was geweest, mijn ouders zeiden dat het op het journaal was geweest. Ik had geen idee wat ze hadden gezien, maar later zag ik zelf de beelden. Ze hebben me er niet op bevraagd, terwijl zij best normen en waarden hadden die niet aansloten bij dit festival.”
“Na het Kralingse Bos festival zijn er nog veel festivals gevolgd. Ook concerten. Muziek is een groot deel van mijn leven, zowel op mijn muziekinstallatie, concerten en als vrijwilliger bij een filmhuis en concertzaal. Sommige concerten waren ook echte events, zoals Pink Floyd, Bowie, Bruce Springsteen of U2, maar toch niet zo speciaal als Kralingen. Soms krijg ik de vraag of ik ook in bij het Kralingse Bos festival was. Als ik dat bevestig, dan moet ik er vaak over vertellen en krijg ik vragen. Nog steeds leeft het en luistert de ander vaak wat jaloers.”
Leave A Comment